14 stycznia 2020
Docieplanie ścian zewnętrznych starych domów, budowanych co najmniej kilkanaście lat temu, to proces wymagający odpowiedniego przygotowania i sporej wiedzy technicznej. Stare ściany nie stanowią wystarczającej bariery ochronnej przed uciekającym ciepłem. Jeżeli kupujemy taki dom z zamiarem zamieszkania w nim albo stajemy się jego właścicielami w inny sposób, konieczne staje się przeprowadzenie prac termoizolacyjnych poprzedzonych profesjonalną oceną stanu technicznego budynku.
Jeszcze kilkanaście lat temu nie przykładało się takiej wagi do jakości ocieplenia, nie sprzyjały jej również obowiązujące wówczas normy co do przenikalności termicznej ścian. W efekcie, do ocieplenia budynku stosowano materiały o niewielkiej grubości (5cm-8cm). Wiele do życzenia pozostawiało również samo wykonanie ocieplenia, często metodą chałupniczą bez odpowiedniej wiedzy i przygotowania. Z tego względu właśnie, budynki ocieplane w tamtych czasach noszą ślady niewłaściwie przeprowadzonych prac. Najczęściej są to uszkodzenia wierzchniej warstwy, pęknięcia na elewacji, a także odspojenia materiału ociepleniowego. Bardzo często na ścianach takich budynków obserwuje się mostki termiczne, powstałe wskutek niewłaściwego ułożenia płyt na stykach, oraz liczne zagrzybienia.
Profesjonalna ekspertyza ma ogromne znaczenie dla planowania prac termoizolacyjnych, nakreślając ich zakres i przebieg.
Przy wyborze najwłaściwszej metody termoizolacji należy kierować się specyfiką elewacji, a zwłaszcza jej zdolnością do przepuszczania pary wodnej. Inne wymagania mogą dotyczyć stopnia nasiąkliwości lub palności. Te wymagania są stawiane szczególnie w przypadku ścian zawilgoconych wskutek nieodpowiedniej wentylacji pomieszczeń, a także w przypadku zalewania z różnych źródeł. Zaznaczmy, że w przypadku ocieplenia styropianem stopień wilgotności przegrody nie może przekraczać 5%.
Niezwykle istotną kwestią jest określenie żądanego stopnia przenikania ciepła przez ściany. Warto podkreślić, że grubość materiału nie zawsze bezpośrednio przekłada się na jego izolacyjność. Zarówno w przypadku wełny mineralnej, jak i styropianu powinno się brać pod uwagę ich współczynnik przewodzenia ciepła (im niższy, tym lepiej). Dlatego cieńsza płyta izolacyjna o niskim współczynniku będzie lepszym termoizolatorem niż płyta grubsza, jednak o wysokim współczynniku ciepła. W praktyce, im cieńsza warstwa ocieplenia, tym widniej w domu, gdyż okna nie są tak głęboko osadzone w warstwie elewacji.
Prace termoizolacyjne sprowadzają się nie tylko do wykonania samego ocieplenia, ale też do wykonania elewacji budynku. Najpopularniejsza metoda ocieplenia to metoda lekka mokra (ETICS) wraz z elewacją tynkarską. Druga, mniej popularna metoda to metoda lekka sucha, która daje większe możliwości wykończenia elewacji. Metoda ETICS jest znacznie bardziej wymagająca, dla jej zastosowania konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni pod ocieplenie dla zapewnienia właściwej przyczepności materiałów. O wiele łatwiej jest w przypadku budynków dotąd nietynkowanych, gdyż nie wymagają one przeprowadzenia skomplikowanych prac służących przygotowaniu powierzchni podłoża pod ocieplenie. Otynkowane podłoże lub pokryte cienką warstwą ocieplenia należy sprawdzić pod kątem stopnia przylegania do podłoża. W rezultacie konieczne może być usunięcie części lub – w najgorszym przypadku – całości tynku. Inną możliwością może być zmiana metody ocieplenia na lekką suchą, która nie jest tak wymagająca.