14 pazdziernika 2020
Najlepszy okres wykonywania elewacji to miesiące wiosenne oraz jesienne. To czas, kiedy temperatura powietrza jest najbardziej optymalna i wskazuje umiarkowane wartości. Równie istotna jest odpowiedni poziom wilgotności, im wyższy, tym bardziej sprzyja równomiernemu twardnieniu zapraw tynkarskich. Niedostosowanie prac do panujących warunków i pory roku, może mieć fatalne skutki.
Niepoprawnie ułożony tynk zewnętrzny może pękać lub przebarwiać się. Zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura, silne opady, wiatr, śnieg to czynniki niesprzyjające pracom elewacyjnym. To niezwykle ważne, kiedy i w jakich warunkach prowadzone są prace zarówno termomodernizacyjne, jak i elewacyjne.
Kładzenie tynków zewnętrznych w budynku należy uzależnić od etapu budowy, na którym ten budynek się znajduje. Najlepiej zaplanować je przynajmniej sześć miesięcy od zakończenia etapu prac nad stanem surowym. Bardzo ważne, by tynki wewnętrzne zdążyły dobrze wyschnąć, budynek był pokryty dachem, a okna osadzone. Sześć miesięcy to czas, w którym budynek będzie osiadał, a mury nieznacznie się skurczą. Jeżeli przystąpimy zbyt wcześnie do prac elewacyjnych, istnieje duże prawdopodobieństwo, że tynk zacznie pękać, a nawet odpadać.
Tynkowanie należy przeprowadzać przy optymalnej temperaturze - minimum 5 stopni C, maksymalnie 20 stopni C, dlatego najbardziej wskazane pory roku to wiosna i jesień. Zbyt niska temperatura wydłuża czas wiązania tynków, co może skutkować nieprawidłowym łączeniem się zaprawy. Z kolei ujemne temperatury mogą całkowicie zablokować poprawny przebieg tego procesu, w konsekwencji na elewacji powstają białe przebarwienia, a w skrajnych przypadkach tynk może nawet odpadać od powierzchni ścian. Zbyt wysokie wartości temperatury powodują zbyt szybkie schnięcie tynku - już podczas jego aplikacji, co uniemożliwia równomierne rozprowadzenie.
Należy również unikać aplikacji tynku przy mocnym wietrze, gdyż silny podmuch powietrza może wychładzać lub wysuszać elewację. Warto zabezpieczyć elewację budynku za pomocą siatek elewacyjnych, które stworzą realną ochronę dla tynkowanej powierzchni. Świeża warstwa tynku jest szczególnie podatna na działanie wiatru w pierwszej dobie po zakończeniu prac tynkarskich.
Deszcz i zbyt duża wilgotność powietrza to warunki niesprzyjające prowadzeniu prac tynkarskich i wysychaniu świeżej warstwy tynku. Tynkowana powierzchnia powinna być całkowicie sucha i niepyląca, w przeciwnym razie może dochodzić do odspajania zaprawy od podłoża. Zaleca się zabezpieczenie zarówno podłoża przygotowanego pod tynk, jak i świeżo położonej warstwy tynku przed działaniem wilgoci, za pomocą siatki elewacyjnej.