27 lipca 2020
Grubość ocieplenia w budynku jest często tematem spornym, zwłaszcza, jeśli opieramy się wyłącznie na zaleceniach ekipy ociepleniowej. Zimno i grzyb w pomieszczeniu, a także wysokie rachunki za ogrzewanie to główne konsekwencje źle wykonanej termoizolacji budynku i nieodpowiednio dobranej grubości warstwy izolacyjnej.
Jeszcze na początku lat 2000 najpopularniejsza warstwa ocieplenia ścian zewnętrznych wahała się w przedziale 8-10 cm. Taka grubość była tym samym uważana za najbardziej typową i bardzo rzadko przewyższała ona 15 cm. Inwestorzy, chcąc zaoszczędzić na kosztach inwestycji, nie widzieli większego sensu - w ich przekonaniu - w niepotrzebnych wydatkach. Obecnie wartości te regulują przepisy dotyczące minimalnej izolacyjności przegród budowlanych. Znacząco również wzrosły koszty ogrzania budynku, co pociągnęło za sobą konieczność jego solidniejszego ocieplenia.
Grubość styropianu, potrzebnego do ocieplenia nowego budynku, powinna zostać określona już na etapie jego projektowania. Jej wartość zależy w dużej mierze od materiału konstrukcyjnego, użytego do wzniesienia budynku. W zależności od obszaru, który chcemy ocieplić, zastosujemy różną grubość izolacji. Dobrym przykładem jest grubość styropianu na elewacji zewnętrznej, która jest dużo większa od grubości płyt izolujących na wysokości fundamentów; wartości te wynoszą kolejno 12-15 cm oraz 8-12 cm. Różnią się również grubości izolacji dachu, w zależności od jego rodzaju. Najcieńszą warstwę styropianu, bo tylko 5 cm, stosuje się do ocieplenia stropów. W przypadku dachu nachylonego wartość ta wynosi 15-25 cm, natomiast przy ocieplaniu dachu płaskiego nieco wzrasta - do 25-30 cm.
Pewnym standardem staje się obecnie ocieplanie ścian białym styropianem, którego grubość wynosi 12-15 cm. Zdarza się, że bardziej wymagający inwestorzy decydują się nawet na grubość 18-20 cm. Ma to miejsce szczególnie w przypadku tzw domów pasywnych i energooszczędnych, przy czym wybierając styropian grafitowy, możemy zmniejszyć grubość izolacji o nawet kilka centymetrów, dzięki czemu zaoszczędzimy powierzchnię.
Najczęściej strop ostatniej kondygnacji budynku służy za podłogę strychu nieużytkowego. Termoizolacja takiego poddasza staje się o tyle ważniejsza, że ucieka tam ciepło z poniższych pomieszczeń, które są ogrzewane w sezonie grzewczym. Do ocieplenia poddasza nieużytkowego najczęściej wybiera się styropian o grubości 5cm ułożony w dwóch warstwach. Ważną kwestią jest określenie zastosowania poddasza - jako nieużytkowe lub jako mieszkalne. Poddasze nieużytkowe, służące przede wszystkim do przechowywania rzeczy nie wymaga dodatkowej izolacji dachu, jest ona wręcz niewskazana ze względu na nieekonomiczność inwestycji. W przypadku poddasza mieszkalnego zaleca się wykonanie wyłącznie ocieplenia dachu, by usprawnić przepływ ciepłego powietrza z niższych kondygnacji.
Przez nieocieplony dach ucieka nawet do 30% ciepła, które unosi się z poniższych kondygnacji. W celu jego zatrzymania, konieczna jest właściwa izolacja cieplna dachu, niezależnie od jego rodzaju. W pomieszczeniach nieużytkowych na ostatniej kondygnacji ocieplenie ogranicza się do termoizolacji stropu, natomiast w przypadku pomieszczeń mieszkalnych - styropianem ocieplamy stropodach. Przyjmuje się, że minimalna grubość warstwy izolacyjnej dachu to łącznie 10 cm (w dwóch warstwach), zaś optymalna grubość izolacji wynosi 15-20 cm.